Η Γνωσιακή – Συμπεριφοριστική Ψυχοθεραπεία είναι μία σύγχρονη προσέγγιση ψυχοθεραπείας που υποστηρίζεται από την επιστημονική κοινότητα. Θεωρείται μία από τις καλύτερες προσεγγίσεις για την θεραπεία πολλών συναισθηματικών και ψυχολογικών δυσκολιών.

Ψυχοθεραπεία

Γνωσιακή – Συμπεριφορική Ψυχοθεραπεία

Η Γνωσιακή – Συμπεριφοριστική Ψυχοθεραπεία (ΓΣΘ) είναι μία σύγχρονη προσέγγιση ψυχοθεραπείας που υποστηρίζεται από την επιστημονική κοινότητα. Θεωρείται μία από τις καλύτερες προσεγγίσεις για την θεραπεία πολλών συναισθηματικών και ψυχολογικών δυσκολιών.Η ΓΣΘ αποτελεί θεραπεία εκλογής για πολλές διαταραχές, ενώ παράλληλα είναι δομημένη, στοχοθετημένη και βραχύχρονη (Beck et al.,2014). Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, να βρίσκεται  υψηλά στην λίστα προτίμησης των θεραπευτών, αλλά και των θεραπευόμενων ανάμεσα στις περισσότερες προσεγγίσεις.

Η γνωσιακή – συμπεριφοριστική θεραπεία αναπτύχθηκε από τον ψυχίατρο Aaron T. Beck, κατά τις αρχές της δεκαετίας του 1960 και  αποτελεί μία βραχύχρονη, δομημένη και προσανατολισμένη στο εδώ και τώρα ψυχοθεραπεία. Έχει ως στόχο την επίλυση των δυσκολιών που αντιμετωπίζει το άτομο, καθώς και την τροποποίηση των δυσλειτουργικών μοτίβων που χαρακτηρίζουν την σκέψη και την συμπεριφορά του. Βασίζεται στην θεωρία ότι η σκέψη ενός ατόμου καθορίζει το συναίσθημα του, την αίσθηση που βιώνει στο σώμα του και συνεπώς την συμπεριφορά του (Σίμος, 2002).

Ο κάθε άνθρωπος δημιουργεί κάποιες ιδέες για τον εαυτό του και τους άλλους σύμφωνα με τα βιώματα του. Μέσα από αυτές τις ιδέες  και τις σκέψεις ερμηνεύει, τον εαυτό του, τους κοντινούς του ανθρώπους, αλλά και το περιβάλλον του, γενικότερα.

Μέσω της θεραπείας, το άτομο μαθαίνει  να αναγνωρίζει αυτές τις αρνητικές σκέψεις που περνάνε αυτόματα από το μυαλό του και σε δεύτερο χρόνο μαθαίνει να τις διαχειρίζεται. Έτσι, μπορεί να αλλάξει την συμπεριφορά του και να ανακουφιστεί άμεσα από τα συμπτώματά του.

Η γνωσιακή – συμπεριφοριστική θεραπεία χρησιμοποιεί μια πληθώρα τεχνικών, τις οποίες ο θεραπευόμενος έχει στην διάθεσή του, προκειμένου να τροποποιήσει την συμπεριφορά του και το συναίσθημά του. Η θεραπεία  εφοδιάζει το άτομο με εργαλεία, προκειμένου να είναι σε θέση αντιμετωπίζει τις καταστάσεις που ενδέχεται να τον δυσκολέψουν.

Ο θεραπευόμενος συμμετέχει ενεργά στην θεραπευτική διαδικασία και αναλαμβάνει να εφαρμόσει τόσο μέσα στο θεραπευτικό πλαίσιο, όσο και στην καθημερινότητα του τα εργαλεία που κατακτά.

Είναι πολύ σημαντικό να μπορούμε να παρέμβουμε στην δυσκολία, όμως είναι εξίσου σημαντικό να μπορούμε να βελτιώσουμε και την αντοχή, αλλά και να καλλιεργούμε τα δυνατά στοιχεία των ατόμων ώστε να εξελίσσονται.

Ψυχοθεραπεία

Θετική Ψυχολογία

Η Θετική Ψυχολογία είναι ένας κλάδος της Ψυχολογίας, που έχει ταχεία άνθιση μετά την πρόσκληση του Αμερικάνου ψυχολόγου Martin Selingman προς τους ειδικούς, να επιστρέψουν στην αρχική βάση του κλάδου, δηλαδή την μελέτη των θετικών χαρακτηριστικών των ατόμων και όλων εκείνων των στοιχείων που τους ωθούν στην ανακάλυψη των ταλέντων και των κλίσεων τους προς εκμετάλλευση του μέγιστου δυναμικού τους (Seligman & Csikszentmihalyi, 2000; Seligman, Steen, Park, & Peterson, 2005).

Τα τελευταία χρόνια, φαίνεται να υπάρχει, στον τομέα της ερευνητικής ψυχολογίας, μία ταχεία άνθιση σχετικά με τον κλάδο της Θετικής Ψυχολογίας, καθώς και των επιμέρους εννοιών της, όπως είναι η ευτυχία, η ψυχολογική ροή, η αυτοσυμπόνοια και η ψυχική ανθεκτικότητα. Η Ψυχολογία αρχικά είχε ως στόχους την αντιμετώπιση της ψυχικής ασθένειας, την υποστήριξη του ατόμου ώστε να είναι πιο λειτουργικό και ευτυχισμένο στην καθημερινότητα του, αλλά και την διερεύνηση των κλίσεων του.

Η Θετική Ψυχολογία εμφανίστηκε περίπου κατά τα τέλη του 1980, καθώς νωρίτερα λόγω του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου υπήρχε η ανάγκη, η επιστήμη να στραφεί στην θεραπεία της ψυχικής νόσου, αλλά και στην διερεύνηση της, λόγω της ίδρυσης του Εθνικού Ινστιτούτου Ψυχικής Υγείας. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα εξαιρετικά αποτελέσματα στο πλαίσιο των γνώσεων, αλλά και της πρακτικής της ψυχολογίας, αναφορικά με τους παθόντες.

Ωστόσο, ο Martin Selingman, το 1998, στάθηκε αρωγός στην εκ νέου στροφή της ψυχολογίας προς εκείνους τους παράγοντες που ενισχύουν το άτομο προς την εξέλιξη και την ακμή (Γαλανάκης, Μερτίκα, Σεργιαννη, 2011), ώστε να επωφεληθεί και ο πληθυσμός που δεν παρουσιάζει ψυχοπαθολογία.

Η Θετική Ψυχολογία έχει πλέον ενταχθεί και στο θεραπευτικό έργο των ειδικών ψυχικής υγείας με εφαρμογές τόσο σε ατομικό, όσο και σε ομαδικό πλαίσιο, σε ένα πλήθος διαφορετικών ηλικιακών ομάδων. Η πρόσφατη ερευνητική δραστηριότητα έχει δείξει πως όλο το φάσμα των ηλικιών μπορεί να επωφεληθεί από την συμπερίληψη των αρχών της Θετικής Ψυχολογίας στην καθημερινότητα τους (Awa,  Plaumann, & Walter, 2010; Dimitropoulou,  & Leontopoulou, 2017; Kotsoni, Mertika, & Stalikas, 2020; Mantelou, & Karakasidou, 2017). Πιο συγκεκριμένα, σύμφωνα με την θεωρία Διεύρυνσης της Fredrickson (1998, 2001), η βίωση θετικών συναισθημάτων οδηγεί σε διεύρυνση των σκέψεων και των συμπεριφορών (Fredrickson & Branigan, 2005), διευκολύνει την διαχείριση των συνεπειών των αρνητικών συναισθημάτων (Fredrickson & Levenson, 1998), βοηθάει στην σφυρηλάτηση της ψυχολογικής ανθεκτικότητας,  θωρακίζοντας την ψυχική υγεία mental life (Fredrickson, Mancuso, Branigam, & Tugade, 2000) και κινητοποιεί τους ενδοψυχικούς μηχανισμούς  που διασφαλίζουν την νοητική και συναισθηματική ευημερία (Fredrickson & Joiner, 2002).